jueves, 29 de mayo de 2008

Ciclo Infinito

Duermo en tu vientre como un niño que vuelve
a saborear su infancia
encerrado en tus entrañas, escuchando tus latidos,
desde el profundo nirvana de tu cuerpo.

Duermo y no me canso de girar en el remolino
de tu existencia, y me reubico
en el límite del mundo que nos separa
del resto de los mortales

Duermo, y sostenido en tus ligeros brazos
me abandono en tu vaiven
columpiándome al ritmo de tus suspiros
rodeando tu cintura con mis manos.

Y solo cuando tus labios se posan sobre los mios
mientras tus tensos músculos
me envuelven en un abrazo indestructible
solo entonces despierto

para ser adulto sobre las colinas de tu pecho
para refugiarme en tus muslos, bajo las sabanas
y empezar de nuevo dentro de tu ombligo
un ciclo infinito.

Despegar

De Barajas despego
y miro al suelo cada vez mas lejano.
Desde aquí veo las raices del mal,
la tierra fragmentada
que en nada se parece a la prometida.

Y cuando voy sobre las nubes
dando botes sobre falsos paraisos
identifico la causa
que nos separa
que nos despega con limites y vallas:

la maldita propiedad privada.

viernes, 16 de mayo de 2008

Te leo

Te leo lentamente un cuento de Benedetti
mientras, tumbada,
te relajas de tu alerta cotidiana

Pronuncio cada fonema susurrándote al oido
mis cartas de avion
con caricias de verbos y metáforas.

Repito torpemente cada uno de los fonemas
de un libro de gramática
en cualquiera de nuestros idiomas.

Recito bajo tu sonrisa, que en la camara web
es como una luna,
los artículos del Evenimentul Zilei.

Y lo que no puedo decirte, lo traduzco en sonidos
con el mudo arañazo
del bolígrafo sobre la celulosa

Te leo cada verso de un poema que escribo
pensando en tu piel como un papel en blanco
que quiero rellenar
con todos los sinónimos de la palabra amor.

lunes, 12 de mayo de 2008

Compañera

Compañera
Que has cruzado mi frontera,
con tu ejército de sueños.
Que has empapado mis tierras
con tus labios cálidos,
y tus besos tiernos.

Compañera,
Que has dibujado en mis manos
con tus dedos mágicos el camino,
y has señalado el vértice
donde se cruzan tus pasos
con mi destino.

Compañera.
Desde entonces es cierto
que otro mundo es posible
y que es solo para locos

Compañera
Desde entonces te añoro
en cada esquina del tiempo
y cada instante es deseo de ti

Perdimos los papeles

Vivimos en un mundo de ficción.

Los obreros parecen creerse ricos
aun enredados en sus deudas.
Los banqueros dan ejemplo como nadie
de que ya no hay clases
(y son buenos actores).
Los aristócratas se esfuerzan
por parecer nuestros iguales
aunque sigan viviendo en sus palacios.

Hace tiempo que perdimos los papeles.
Se nos cayeron de las manos
y se entremezclan sobre el mismo suelo
donde continuan pisándonos.
Aunque en el fondo no cuela:
las condiciones materiales de existencia
no pueden disimularse,
y la realidad siempre termina aflorando.

A veces a golpe de euribor.

martes, 6 de mayo de 2008

Sin respuesta (traducción)

¿Por qué te quiero, mujer soñadora
que te me enrrollas como el humo, como la vid,
alrededor de mi pecho, alrededor de mi sien
siempre tierna, siempre ondulante?

¿Por qué te quiero, mujer delicada
como el hilo de hierba que corta en dos
la luna veraniega, lanzandola en el agua
separada de si misma
tal que dos enamorados tras un abrazo?

¿Por que te amo, ojo melancolico,
sol castaño que amanece sobre mis hombros
llevando tras de el un cielo de aromas
con sutiles nubes sin sombra?

¿Por qué te amo, hora inolvidable
que en lugar de sonidos
haces correr alrededor de mi corazon
manadas de potros con crines rebeldes?

¿Porque te amo tanto, amor,
torbellino de estaciones que colorean un cielo
(siempre diferente, siempre cercano)
Como una hoja que cae. Como una respiracion empañada por el hielo.

Fara Raspuns (Nichita Stanescu)

De ce te-oi fi iubind, femeie visatoare,
care mi te-ncolacesti ca un fum, ca o vita-de-vie
în jurul pieptului, în jurul tâmplelor,
mereu frageda, mereu unduitoare?

De ce te-oi fi iubind, femeie gingasa
ca firul de iarba ce taie în doua
luna varateca, azvârlind-o în ape,
despartita de ea însasi ca doi îndragostiti dupa îmbratisare?.

De ce te-oi fi iubind, ochi melancolic,
soare caprui rasarindu-mi peste umar,
tragând dupa el un cer de miresme
cu nouri subtiri fara umbra?

De ce te-oi fi iubind, ora de neuitat,
care-n loc de sunete
goneste-n jurul inimii mele
o herghelie de mânji cu coame rebele?

De ce te-oi fi iubind atâta, iubire,
vârtej de-anotimpuri colorând un cer
(totdeauna altul, totdeauna aproape)
ca o frunza cazând. Ca o rasuflare-aburita de ger.

Cerezas (Cirese)

Quiero hacerte el amor con tacto,
tocarte con mis ojos ávidos
de memoria incansable,
bañarte con mis labios cálidos
pincelando tu silueta
con los colores de mi deseo.

Quiero hacerte el amor, contacto
con tu ausencia palpable
o con tu cercanía irresistible,
que inundan de fe mi horizonte
y empujan a mis dedos
hacia el jardín donde floreces.

Quiero hacerte el amor con tacto,
jugando con mis manos
sobre las dunas ardientes
deloasis de tu piel,
abriéndome paso en tu vientre
hacia el altar de tu cuerpo.

Quiero hacerte el amor, contacto
con el abrazo sólido de tus muslos
anudándome intangibles.
Saborear, mientras me hundo,
entre tu carne entregada
el adictivo dulzor de tus cerezas.